Asti

Meh hets nid brucht, a däm Novämbertag. Blaue Himu u d Sunne im Gsicht, d Chiuche im Rügge u vor eim ufem Tisch es Cappuccino – was zwar scho fasch chli a ds Verbotne gränzt het, so na de eufe hie i däm italiänische Schtedtli. Dä mit em schnadige schwarze Schürzli u em wiisse Hemli het emu scho chli komisch glost gha, isch me sech einig gsi. Aber mi het schliesslech frei gha, u we me frei het, de het me ersch öppen am vieri Mittag, u vo däm här isch das mit däm Cappuccino u em mit Aprikosegompfi gfüute Brioche totau richtig gsi. O der Pris isch no im Rahme gsi. Mi hätt ganz sicher o viu meh zaut, nume scho da derfür, dass me da zmitts ufeme verchehrsfreie Plätzli unger luter lute Italos ghocket isch u eifach nüt het müesse. Zwöufi füfezwänzg für drü Cappuccino u nes Caffè u no zwöi vo dene Brioche – eis dervo mit Schoggola, da het me itz auso würklech nüt chönne säge. Nume ds Trinkgäut het chli z rede gäh. Söu me oder söu me nid, u mi isch du überii cho, mi müess ja nid umbedingt, u het das Gäut auso füregchnüblet usem Europortmonnaie u abzeut u isch du mit däm Nötli u em Münz iche a d Bar ga zahle.

Das schtimmi so nid ganz, het dä hinger der Theke, wo der glich isch gsi, wo eim bedient het gha, du gmacht, u mi het dänkt, däm chönn me itz auä gar nüt rächt mache, u är het äuä gmeint, mi verschtöi si Schprach nid, wüu men ihms no einisch uf d Bar usezeut het. Är het eim haut de eifach ds Kassezedeli us der Hang gnoh u uf dä Betrag dütet. Sibni drissg isch dert gross gschtange. Mi het chli gschtutzt u de säuber ufe Ändbetrag zeigt, wo ganz unger am rächte Rand isch gschribe gsi. Da het der anger nume no d Ouge verträit u der Chopf gschüttlet. Das sig dänk öppe d Uhrzit, het er gmeint. U da ischs eim du ersch so richtig ufgange, dass d Zit nid Gäut isch, we me frei het.