Rouke

De hocke si wider a däm grosse Tisch, enang vis à vis. Zwe grossi Biudschirme trenne se. Beide blettere sech dür ihrer Schtaple vo Papier, läse, tippe, luege ume, aus würd si so dä ganz beschtimmt Usdruck finge, wo si sueche. Es isch öppis na de zähne.

Da schteit di einti uf u chramet ds Portemonnaie us ihrer Täsche. Ob si o ds ganze Programm wöui, fragt si. Nei, nume es Gaffee, seit di angeri nache me ne Zitli Nachedänke. U vilech no e Öpfu. Di cheibe Schoggigipfle jede Tag sig vilech itz, wos gäge Früelig göng, nid würklech guet für ihri Figur. Chuum hett sis gseit gha, isch si sechs fasch scho wider gröiig gsi. Doch da isch disi o scho gange. Ds Gipfeli hett si chönne vergässe.

Wo du disi auso när de zrugg chunnt mit dene beidne Bächer mit de Dechle, hett si zwe Öpfle bi sech ime ne Plastigseckli. Si machs itz hütt o einisch eso. Glich wi sie. U schteit so da u überleit. Für das gäbs doch es Wort, we öpper ds Gliche mach wi öpper angers. Di angeri wartet ufe ne Fortsetzig. Aber ussert eme ne Chopfschüttle chunnt da nüt witers derhär.

So schaffe si de witer, trinke Gaffe, u beide si si irgend öppis am Schtudiere. När schteit de mau di angeri uf. Äs sigi Zit zum Rouke. Träit sech e Zigi u leit der Mantu a. Vorusse schint zwar d Sunne, chaut isch es aber no ging. Chaut u lutt u ungmüetlech, dert uf däm Parkplatz zwüschem Gschäft u der Tankschteu. Wos niemerem i Sinn chiem, freiwiuig z schtah u Pouse z mache. Nume sie schteit da u roukt. U luegt de Lütt bim Tanke u Parkiere zue.

U wo si wider ine chunnt, hänkt si zersch der Mantu ufe Bügu. Solidarisiere heissi das, meint si när ganz locker u wie näbebii. Wo si itz das wider här heig, das sig genau das Wort, wo sie di ganzi Zit heig gsuecht gha.

Disi zuckt nume mit de Schultere. Dusse seit si, u seit das eso, aus würd me d Wörter vorusse uf em Parkplatz finge. När hocket si ab u schribt witer. U der Vorrat a träfe Wändige schint plötzlech wider unerschöpflech. Es göng äbe nüt über e chli früschi Luft, hätt sie am liebschte gseit.