Turscht

Ob eim das Wasserfläschli ghöri, wott der Ma wüsse, wo me grad si Täsche ufe Rand vo däm Brunne im Egge vo der grosse Bahnhofshaue gschteut hett, für ds Portmonnaie im richtige Fächli z versorge. Nei, seit me zuen ihm, u o di angeri Frou, won er de o no fragt, schüttlet nume der Chopf. So grift är nach däm haubvoue Petfläschli, schrubts uf, füuts mit däm Wasser, wo der Drache us sim Muu schpöit u nimmt dervo e Schluck. När louft er wäg, Richtig Perron. Dä getrout sech o no öppis, dänkt me sech u luegt ihm nache.

Plötzlech faht dä Ma itz afa torkle, blibt när schtah u grift sech a Buch, när a Haus. Z Fläschli gheit ihm us der Hang, won er sech chrümmt u de langsam zämebricht. Itz windet er sech am Boden usse, u d Lütt blibe schtah, es biudet sech e Kreis um ihn. E Frou bückt sech zuen ihm abe u probiert ne ufe Rügge z träie. Sis Gsicht isch totau rot, u es gseht so us, aus würd er ke Luft meh übercho. Da chunnt de o scho d Bahnhofspolizei cho z seckle. Der eint vo dene zwe Uniformierte redt öppis i sis Funkgrät.

Für eim säuber wirds itz langsam Zyt zum Witergah. Nid dass me de öppe i däm Zämehang no aus Zügin erchannt u befragt würdi u so de der ganz Namittag i däm Bahnhof müessti blibe, nume wüu me pär Zuefau grad dert gschtangen isch, wo das Drama si Afang hett gno, u drum hätt müessen Uskunft gä, wo genau das Flöschli gläge sig – nei, es sigi gschtange, wiviu Wasser no drin sig gsi – öppe bis Mitti Etigette, u ob me vilech no öppis angers beobachtet heig, wo eim heig uffäuig tünkt. Mi kennt ja settigi Sache vom Fernseh. So Züg cha sech de aube unheimlech i d Lengi zieh, u das isch de o der Momänt, wo so Krimer eim fö afa längwile u me nume no witer luegt, wüu me wott wüsse, ob d Kommissarin öppis mit ihrem Assischtänt afaht. Item.

Mi louft auso dervo, Richtig Perron. Genau so wi dä Maa witer vore, wo wider e Schluck Wasser us sim Fläschli nimmt u när i Zug ischtigt. Warum dänkt me o ging a ds Schlimmschte, nume wüu sech öpper öppis getrout, wo me säuber nie würd mache.