Hautschteu

Ds Tram, wo fasch bis vor d Hustür fahrt, isch eim grad vor der Nase ab. Wi meischtens, we me mit de voue Iichoufstäsche zum Lade us chunnt. Ar Hautschteu si no aui Sitzplätz frei, bis uf eine mit däm Penner, wo da i sine dräckige Chleider i der Mitti ungerem Dechli hocket u roukt. Mi hocket o ab. So wit wäg vo ihm, wie's geit. Nach zwone Schtung ir Schtadt isch me äbe gliich de froh, nümme müesse z schtah.

Sibe Minute göngs, bis z nächschte Tram chömi, schteit uf der Azeig, u so nuschet me säuber o der Tubak füre u faht a, sech e Zigarette z träie. Der anger, wo da hocket, luegt eim interessiert zue. Mi gschpürt förmlech, wien er nach eme ne Achnüpfigspunkt suecht. Aber rede isch itz so zimlech z Letschte, wo eim der Sinn dernah schteit. U so git me sech de aui Müe, sech nid lah azmerke, dass me genau merkt, wien er luegt u gärn öppis zu eim würd säge. Das Zigarettedräie erloubts ja schliesslech o gar nid, dass me ufluegt. Zmingscht tuet me eso. Wüu eigentlech chame das sogar im Dunkle, ja, scho fasch im Schlaf.

Aber mi cha nid sibe Minute lang e Zigarette träie. Mi wott se ja eigentlech ono rouke, bevor me de muess iischtige. So macht me sech druf gfasst, dass dä Typ de schpetischtens öppis zu eim seit, we me der erscht Zug nimmt u ufluegt.

"Mi dispiace, non capisco." E sone Satz bringt me locker akzäntfrei über d Lippe, u so chame jedes Gschpräch abwände, no bevor, dass es richtig afaht. Di gueti Taktik laht eim so richtig lah schmunzle, u vilech hett me si Chopf grad e bitz z wit i sini Richtig träit, da ghört me ne scho säge: "Per fumare non manca mai il tempo."

Itz hätti me weisch wi guet eso chönne tue, aus verschtiengti me ne nid. Aber irgendwie git men ihm ganz outomatisch Antwort – vilech wüu me sech chli z fescht uf dä Frömdschprachemodus igschteut hett. Mi palaveret auso mitnang u merkt, dass dä Ma da nid so eine isch, wi me gmeint hett, sondern mit zimlech wache Sinne dür sis Läbe geit. När isch du z Tram cho. "Tante belle cose", git är eim no ufe Wäg u meint das o genau eso.