Heizue

Sunndig. Der Morge strahlet zmitts i ds Hirni, u mi isch froh um di verschmierti Outoschibe, wo däm Liecht chli d Scherfi nimmt.

Der Luun us em Radio isch besser aus der eiget, aber gli wird dä vo irgend some ne Lied abglöst, wo verchündet, es sig nie z spät für irgendöppis. Nei, es isch eidütig z früeh für aues, emu für söfu blaue Himu. U für aui angere. Mi hett di Strass no ganz für sich.

U mit de Kurve chunnt der Schwung.

Itz ghört eim di ganzi Wäut, u uf der lääre Outobahn geits obsi gäge ds grosse Loch. Änedranne witer. O dür Luzärn geits zügig. Laschtwäge hetts e Huufe, uf de Rastplätz links u rächts.

Ds Outo fahrt, so schiints, fasch säuber. E autbekannte Wäg. Mi lahts la zieh, es zieht eim hei. U ungereinisch chunnt scho d Usfahrt. Schönbühl – tönt doch verheissigsvou. Itz steit me a der Ample. U fragt sech plötzlech, was das söu. Mi het doch uf Züri wöue.