Hürate

Är heig ghürate, verzeue si im Büro. Natürlech nume grad so lut, dass es niemer ghört oder emu nume die, wo vor auem denn härelose, we liisli gredt wird. U das verzeue die, wo am liebschte liisli rede, für dass me ne de o sicher zuelost, i so me ne Ton, aus würde si säge, är sig äbe itz ir Waudou oder süsch a so me ne Ort, wo me häre geit, wes eim nümme ganz so guet geit mit sich säuber.

Es sig ja zwar nid z erschte Mau, verzeue si de witer. Wo si das ghört, blibt sogar die Kollegin schtah, wos süsch ender pressant hett, wüu si ging chli knapp ir Zit isch. Eigentlech sött si ja itz o scho dobe si. Aber es tönt eifach z guet, für dran verbi z loufe.

Mi wöugs ja fasch gar nid gloube, ghört si. Mi heigi das doch nie tänkt, so guet wien är ir letschte Zit doch ging sig z Schlag cho so eleini. Aber itz sig är haut äbe ime ne Auter, wo s ender chli chönnt schwirig wärde. Nümm der Jüngscht u nümm so gfragt, u bim Schaffe göngs o so langsam uf ds Ändi zue. Da chönn eine scho plötzlech chli der Koller übercho u Ängscht, mi sig de plötzlech einsam. Oder mi wärdi nümme brucht. Da sig scho mänge i ne Depression gheit wäge settigem. Bi de meischte chönn me da ja mit Medikamänt ds Schlimmschte verhindere, u d Familie würdi da ganz sicher o chli Ungerschtützig gä. Süsch gäbs ja da o no di Therapie, so mit chli rede oder i der Gruppe. U de müess me de äbe o chli wüsse, was ir Freizit mache, für nid grad söfu i nes Loch z gheie. Aber äbe. Da chönn me itz no lang säge. Da häufi itz aus nüt meh. Itz sigs haut so wit cho, da chönn me nüt meh mache. Chli z dänke gäb eim das ja scho, dass usgrächnet ihm das passiert sig, ihm, wo ging so gärn grad nume das gmacht heig, won är hett wöue. U itz müess me settigs ghöre.

När si si du äntlech aui irgendwo häre verschwunde. So wi o die Kollegin, wo aber när ir Pouse liisli isch cho nachefrage, ob är itz würklech i der Waudou sig, oder so.

Nei, ghürate heig er, verzeut me witer, was me säuber ghört hett. Für teu chömm aber das äuä öppe uf ds Gliiche use.